Dit verslag is geschreven door Elly de Vries-Jonk van de Nieuwe Augustinus Parochie in Amsterdam-Noord.
Op zondag 13 oktober om 16.15 uur kwam onze bus van de fa. Gompel, aanrijden bij de kerk in Amsterdam Noord met daarin onze West-Friese medereizigers. Totaal een groep van 25 mensen die Lourdes gingen beleven. In de kerk kregen we eerst een heerlijk diner van onze huis(kerk)kok.
Voor de 2e keer ging ik mee naar Lourdes en het voelde een beetje als ‘thuiskomen’. Lourdes beleef je heel intens, met je hele lijf, zou pastoor Nico zeggen. Hij verwoordde het zo mooi. “We gaan op weg om onszelf en elkaar te ontmoeten. Ieder met z’n eigen gedachten en intenties, met je eigen ‘levenskoffer’ om daarvan iets achter te laten, pak het uit, laat het leegstromen. Dat geeft ruimte in je hoofd en je hart. Elkaar troosten, samen lachen, samen huilen, liefde, zorg aandacht, geduld en respect voor elkaar. Dat is Lourdes.
Yvonne, de geweldige reisleidster, vol humor, ging voor de 35e keer naar Lourdes en was nog steeds even enthousiast en dat wist zij heel goed op ons over te brengen. Zij had voor de reis in de nachtbus ook weer sponsors gevonden voor kaas, worst, nootjes en andere lekkernijen. Koffie, thee en koek werden in de bus rondgebracht. De laatste stop was om 23.00 uur bij een tankstation. Benen strekken, broodje kopen, in een lange rij voor de toiletten en dan maffen in de bus.
Om 8.00 uur de ochtendstop bij een tankstation, broodje kopen en op naar Lourdes waar we om 11.30 aankwamen en meteen werden ontvangen met een warme lunch. Koffers uitpakken, wat uitrusten en daarna sfeertje proeven op de Heiligdommen. Achter de blauwe paraplu van Yvonne aan zodat we elkaar niet kwijtraakten. Flesjes vullen met Lourdeswater en rondje lopen door de grot waar Maria is verschenen aan Bernadette Soubirous.
We hebben een hele drukke, indrukwekkende week samen beleefd. De Eucharistieviering in de grot met pastoor Nico. De Internationale Hoogmis in de Pius X. Een ondergrondse kerk waar 25.000 mensen in kunnen. In het koor zongen ook diverse mensen van ons groep mee. ’s Avonds meelopen in de lichtprocessie met duizenden mensen met een brandend kaarsje in de hand. De familie thuis kon vele vieringen en processies meekijken op Lourdes tv.
Koffiedrinken op diverse terrasjes. Ans trakteerde altijd uit de pot omdat ze ‘jarig’ was. Yvonne had haar oude vader ook weer overgehaald om een rondje koffie met koek te trakteren in een luxe hotel waar je wegzakte in het rode pluche en er bijna niet meer uitkwam. De stadswandeling langs het huis en het graf van de familie Soubirous. Het beeldenmuseum, het chachot en nog vele andere mooie plekjes. De rolstoelers werden geduwd, getrokken en afgeremd met touwtjes indien nodig. We hielpen elkaar waar we konden. De witte kruisweg ‘by night’. Iedereen had een kruisje meegenomen, geknutseld van papier of boomtakjes of gekocht in het Limburgse winkeltje. Dat kruisje legden wij neer bij de 1e statie. Daar sprak pastoor Nico ontroerende woorden bij: Pak nu het kruisje van iemand anders en draag dat mee tijdens deze kruisweg. Even het ‘kruis’ van een ander verlichten. Was heel emotioneel. Bij de laatste statie legden we het kruisje weer neer. Je kon het daar achter laten of je eigen kruisje weer meenemen.
Een dagtocht met de bus door de Pyreneeën met Fred en Daan onze fantastische chauffeurs. Gelukkig was de H. Christoffel ook in de bus zodat we in de stromende regen goed door de haarspeldbochten heen kwamen. ’s Avonds de film over Bernadette. Hoe haar leven verliep voor en na de verschijningen. Pastoor Nico had de vele mooie, ontroerende vieringen voorbereid, steeds weer in een andere kerk of Kapel. Menig traantje werd weggepinkt tijdens deze vieringen. Op de slotavond op vrijdag in het hotel werden de devotionalia (souverniers) gezegend door Nico en begon de bonte avond. We hadden kadootjes gekocht voor Nico, Yvonne en Anneke. Zij hadden ons met zoveel passie, warmte en humor begeleid op onze pelgrimstocht. Voor Nico een handdoek met de machinaal geborduurde tekst: Super Mens! en voor Yvonne een handdoek met de tekst: Lourdes Topper! Voor Anneke een mooie kaars met tekst. We hebben die avond erg gelachen. Voor de chauffeurs zijn we in de bus met de pet rondgegaan.
Op de laatste dag een viering in de Jozefkapel en daarna het steenmoment. Een speciale steen werd door iedereen in de kring even vastgehouden en doorgegeven aan elkaar. Iedereen legde daarin zijn/haar herinnering of intentie. De steen werd door Yvonne in de rivier De Gave gegooid die langs de grot stroomt. Het water stroomt nu voor altijd anders en neemt onze gedachten mee. Na het diner werd het tijd om naar huis te gaan. Ieder met z’n ‘levenskoffer’ vol indrukken en emoties. Vrienden gemaakt en er volgt een reünie in januari.
Zondagmorgen om 11.30 uur kwamen we gezond en wel (er gebeuren misschien af en toe toch wel wonderen in Lourdes) aan in de kerk in Amsterdam Noord. De Noorderlingen eruit, afscheid nemen van elkaar en de bus met de pelgrims uit West-Friesland vertrok naar Ursem, uitgezwaaid door de Noorderlingen.